Przed przedsiębiorcami pracującymi w branży gastronomicznej, w związku z nową rzeczywistością epidemiologiczną, pojawił się szereg dodatkowych wyzwań związanych z zapewnieniem ochrony Klientom. W restauracjach, pubach, kawiarniach i wszelkiego rodzaju miejscach, gdzie serwowane są jedzenie i napoje wprowadzono wytyczne, do których należy się bezwzględnie stosować. Jak je interpretować w stosunku do naczyń, sztućców i słomek jednorazowych? Zapraszam do zapoznania się z całą treścią artykułu.

PLA czyli kwas L-polimlekowy produkowany jest z dekstrozy (odmiany glukozy), otrzymywanej z surowców odnawialnych najczęściej kukurydzy. To najpopularniejszy, a zarazem jedyny wytwarzany obecnie na skalę przemysłową biopolimer. PLA jest polimerem złożonym z małych jednostek kwasu mlekowego. Kwas mlekowy jest kwasem organicznym, który odgrywa ważną rolę w naszym codziennym życiu. Ból mięśni podczas przepracowania i smak kwaśnego mleka to znane przykłady roli kwasu mlekowego. Wszystko z glukozą można przekształcić w kwas mlekowy, a ulubionym źródłem glukozy w tej branży jest kukurydza.

Proces biodegradacji i czas jego trwania jest wysoce zależny od środowiska. Krótko mówiąc, ciepło, wilgotność i drobnoustroje są trzema niezbędnymi elementami widocznej degradacji w ciągu jednego roku. Polimer ten rozkłada się najlepiej w środowiskach o wysokiej temperaturze z bogatą obecnością mikroorganizmów. Gleba może być jedna, ale aby osiągnąć wymagane ciepło (około 60 ° C, temperatura zeszklenia PLA), musisz zakopać wydruk głęboko w ziemi. Widoczne pęknięcia i oznaki rozkładu trwają około sześciu miesięcy, ale to zbyt głęboko zależy od próbki gleby. PLA ulega degradacji w temperaturze pokojowej i pod ciśnieniem znacznie dłużej. W zwykłym pokoju PLA przetrwa wiele lat. Światło słoneczne nie przyspiesza biodegradacji (poza ciepłem), a światło UV powoduje tylko, że materiał traci kolor i blednie, podobnie jak w przypadku większości tworzyw sztucznych.

Trzcina cukrowa należy do gatunku wysokich wieloletnich traw z rodzaju Saccharum, wykorzystywanych do produkcji cukru. Roślina ma od dwóch do sześciu metrów wysokości. Ma mocne, połączone, włókniste łodygi, które są bogate w sacharozę, prosty cukier, który gromadzi się w międzywęźlach łodyg. Pochodzi z ciepłych klimatów tropikalnych w Azji i Ameryki Południowej

Bagassa to sucha, włóknista pozostałość, która pozostaje po zmiażdżeniu trzciny cukrowej lub sorgo w celu wydobycia soku. Jest wykorzystywana jako biopaliwo do produkcji ciepła, energii i energii elektrycznej oraz do produkcji masy celulozowej i materiałów budowlanych. Wysoka zawartość wilgoci w bagassie, zwykle 40–50 procent, szkodzi jej wykorzystaniu jako paliwo.W przypadku produkcji papieru i pulpy jest zwykle przechowywany na mokro, aby pomóc w usunięciu krótkich włókien rdzeniowych, co utrudnia proces produkcji papieru, a także w celu usunięcia pozostałego cukru.